CEREALIA

CEREALIA

orum, sacra Cereris a Triptolemo instituta, quae Plinius, l. 24. c. 9. Thesmophoria vocat, a Cerere Thesmophoro, h. e. legum latrice. Haec autem festa tantâ religione celebrabantur, ut feriae pollutae crederentur, si quis eô tempore cum uxore concubuisset. Praeterea in sacrificiis Cereris vinum non adhibebatur. Unde Plaut. in Aulul. Megadorum Cereri nuptias esse facturum, ait, quod nihil vini ad nuptias esset allatum. Salmasic duo sic dicta sacra erant Athenis, Eleusinia et Thesmophoria, quorum illa Boedromione mensem ista Pyanepsione illi proximo, celebrabantur. Haec cum luctu solebant agitari, unde Plut. ςκυθρωποτάτην Θεσμοφορίων ἡμέραν vocat: in Eleusiniis vero omnia laeta; hinc Mystis Epostisque illorum Initiorum vetitum fuit etiam ad puteum sedere, cui Ceres adsedereat, cum filiam quaerens in pagum Eleusinis venit, quia tristis tum erat. Nempe non luctum Cereris significabant aut repraesentabant illa, sed eam iam exhilaratam maerore depositô monstrabant, quum facetiis Baubonis (de qua suô locô) ad risum incitata, cyceonem potum sumpsit, quem prius recusaverat. Praeterea ob fruges repertas ea instituta, quae laetitiam hominibus et faciliorem victum attulerunnt. At tota Thesmophoriorum mythologia Proserpinae raptum depalabat, et ex eo raptu, Cereris ostendebat maerorem. Porro Thesmophoria fiebant in Urbe, Eleusinia in pago cognomine. Thesmophoria solae mulieres candidis indutae vestibus obibant, unde Θεσμοφοριάζουςαι Aristophanis; Eleusiniorum initia soli viri accpipiebant. In iis quippe Ι᾿εροφάνται, Δαδοῦχοι, Σπονδοφόροι, Κήρυκες. Et quidem in Thesmophoriis Cereris Sacerdotes a viris separabantur, vel nullos habebant. Unde Plinius, l. 24. c. 9. Agnon--matronae Thesmophoriis Atheniensium castitatem custodientes, his foliis cubitus sibi sternunt. Et Tertullian. de Pallio, Cum ob cultum omnia candidatum et ob notam vittae et privilegium Cereri initiantur. Vide quoque supra in voce Cadurcum. Denique Eleusinia cereri Eleusiniae; Thesmophoria, Cereri Θησμοφόρῳ sacra fuêre. Interim varia habuêre communia; nam utrisque Iacchus iunctim cum Cerere et Libero colebatur; utrisque porci immolabantur, quos μυςτικοὺς Graeci, Latini sacres vocârunt etc. Unde non mirum, ca saepe ab Auctoribus confundi, Arnobio praesertim, l. 5. At Clemens, unde sumpsit ad verbum, quaecumque de Mysteriis illis habet, ea accurate distinguit: Baubo enim, Triptolemus, Eubuleus, Eumolpus, Dysaules, Caduceatores, Hierophantae, Daduchi, Praecones, et tota illa scena, quam ibi traducit, Eleusiniorum fuêre. Ipsa denique symbola quae rogati sacrorum in acceptionibus respondetis: ieiunavi aetque ebibi Cyceonen, ex cista sumpsi, et in calathum misi; accepi rursus, in cistulam transtuli: haec symbola Eleusiniorum fuerunt, etc. Vide Salmas. ad Solin. p. 750. et seqq. plura vero de utroque hoc festo suô locô.